Hoi allemaal, sinds lange tijd verschijnt er weer eens een artikeltje op mijn blog. Sorry, daar baal ik echt heel erg van. Helemaal omdat ik de laatste tijd juist heel veel tijd had om te schrijven, maar de inspiratie en de zin miste. Op Instagram ben ik wel actief, dus als je me daarop wilt volgen kan dat ook: @missyblueeyess.
Maar goed, vandaag wilde ik het hebben over woorden, de kracht daarvan en waarom ze zoveel voor mij betekenen. Mijn blog bestaat voor het overgrote deel uit woorden met foto’s. Ik houd van boeken met prachtige verhalen om me in te verliezen en het allerliefst schrijf ik zelf fijne teksten en verhalen en kleine gedichtjes. De Nederlandse taal is belangrijk voor mij. Ik heb het nodig om mijn gedachten op een rijtje te krijgen, mijn gedachten op papier te zetten en er vervolgens nog verder over na te denken in mijn hoofd. Fantasieën, dromen, ideeën… Heel af en toe voel ik de behoefte om mijn woorden in de Engelse taal op papier te zetten, puur omdat het mooier klinkt.
Ik wil later iets doen waarbij ik kan schrijven. Ik denk aan journalistiek of het schrijversvak.
En het allerfijnst is om met iemand te praten met dezelfde interesses als jij, om ergens allebei even opgewonden en enthousiast van te raken.
Het lijkt me heel leuk om brieven te schrijven en daarin mijn creativiteit kwijt kunnen. Ik heb zoveel leuke ideeën en ik krijg al kriebels als ik alle fijne foto’s op Pinterest voorbij zie komen.
Het ambitieuze idee om een boek te schrijven zit eigenlijk pas sinds vorig jaar in mijn hoofd. Ik heb altijd al van schrijven gehouden. Dagboeken (niet) volgeschreven, maar toch veel plezier van gehad:
“Lief dagboek, vandaag is de eerste dag dat ik in je schrijf. Ik heb je vandaag namelijk ook gekregen, want het is: pakjesavond!” – 5 december 2012
“Even voor de duidelijkheid: ik ga geen ‘Hoi dagboek,’ of ‘Hee dagboek,’ meer schrijven. Dat is hartstikke kinderachtig.” – 16 december 2012
“Vandaag ging het goed op school. En niemand schopte, sloeg, beet in mijn vinger of schold me uit. Maar eigenlijk ook niet zo goed, want ’s middag gingen m’n zusje en ik bij een vriendinnetje spelen. En toen we naar huis gingen zei ik: ‘Ik ben blij dat ik naar huis ga,’ en toen werd ze nog bozer op mij, maar dat kon me niet schelen want ik was al de hele tijd boos op haar.” – 24 maart 2009
(Het ging allemaal goed met me hoor, ik werd niet gepest o.i.d., ik had gewoon een erg bijzondere schrijfstijl *kuch kuch*)
Om nog even terug te komen op het schrijven van een boek: ik ben er mee bezig en ik werk er best hard aan. Een duidelijke verhaallijn heb ik nog niet in mijn hoofd en ook geen titel. Ik heb wel een idee, natuurlijk heb ik een idee, maar ik begin gewoon met schrijven en vind dan de inspiratie.
Ik heb woorden nodig om dingen mee vast te leggen, herinneringen op te schrijven in reisdagboeken.
Woorden zijn niet alleen om op te schrijven. Woorden zijn er om mee te spreken, gesprekken mee te hebben. Lieve woorden zijn er om je blij te maken, ze kunnen je een goed gevoel geven en een lach op je gezicht, maar de kracht van nare woorden is ook heel groot. Denk er alsjeblieft altijd nog een keer over na wat je zegt, je weet nooit hoe hard het kan aankomen of wat je ermee bereikt bij de ander. Iemand uitschelden is niet grappig, niet stoer, het is triest en gemeen.
Ik vind het leuk om mooie woorden te kiezen als ik mijn zinnen formuleer. Woorden zijn mooi en woorden zijn belangrijk, voor mij.
Liefs,
Aysa