Hoi allemaal, voor mijn blog heb ik af en toe een samenwerking met een bedrijf en ik mag dan ook weleens een pakketje ontvangen. Een pakketje met mijn naam erop. Serieusly, I love it. Elke keer dat ik een pakketje verwacht, hoop ik hem uit school in de brievenbus te vinden (lees: dat m’n moeder hem mee naar boven neemt en hem aan mij geeft omdat ik zelf geen sleutel van de brievenbus heb). Dat is toch veel leuker om te lezen dan dat iemand ‘aan het typen…’ is?!
Hoewel deze uitspraak misschien niet past bij iemand uit de internetgeneratie wordt ik er een stuk blijer van om een brief te schrijven of te ontvangen dan een berichtje. Ik geef toe dat ook ik niet zo vaak brieven schrijf, afgezien van de verjaardagskaarten die worden opgestuurd als m’n zusje of ik jarig is, maar dat zou ik hier niet meerekenen.
Daarbij neem je veel meer de moeite om goed na te denken over wat je zegt als je een brief schrijft, dan wanneer je haastig nog even een berichtje typt. Ik ben het ermee eens dat het hartstikke handig is om de mogelijkheid te hebben om je ouders te laten weten dat je wat later thuis bent, en de uitvinding van de smartphone heeft ervoor gezorgd dat je altijd bereikbaar bent. Maar als we de uitvinding van de smartphone niet hadden gedaan, zouden we nu wel weer postduiven hebben die iedereen weten te vinden. Het nadeel daarvan is wel dat je elke dag een hele stapel papier mee moet zeulen en het iets langer duurt voor je een antwoord hebt.
Tegelijkertijd is het nu wel zo dat we afhankelijk zijn van onze smartphone en de WhatsApp berichtjes die we mislopen en alle informatie in de groepsapp. Gelukkig is het zo dat de meeste informatie in de groepsapp van mijn klas voor het overgrote deel zou kunnen worden bestempeld als spam. En als het al over school gaat, wordt er geklaagd over het rooster of verteld dat er een cijfer op magister staat. Hou van m’n klasje hoor, daar niet van :).
Alleen al het feit dat restaurants en cafés in koeienletters aangeven dat er gratis Wi-Fi is om klanten te trekken, beamen mijn punt.
Laat ik nu maar eens beginnen met het deel waar dit artikel eigenlijk over zou moeten gaan: ik. ben. een. paperlover. Dat houdt in dat ik dol ben op alles wat met papier, notitieboeken en planners te maken heeft. Ikzelf versta hieronder ook de hobby voor scrapbooken, de liefde voor washitape en mooi papier.
Een paar jaar geleden heb ik voor Sinterklaas een tijdschrift van Flow voor Paper Lovers gekregen. In die tijd heb ik er regelmatig in gebladerd en genoten van de mooie prints, kaartjes, tekeningen en kleurplaten. Helaas ben ik zo’n mens dat het doodzonde vind om al die prachtige bladzijden uit te scheuren en te verknippen.
Gelukkig heb ik nu een hobby gevonden waar ik al dat mooie papier, kaartjes, stickers enz. voor kan gebruiken: scrapbooken! Een scrapbook is niets minder dan een boek waar je je creativiteit de vrije loop kan laten en dat is dan ook waar ik hem voornamelijk voor gebruik. Ik moet zeggen dat de manier waarop ik mijn scrapbook gebruik, net zo goed een schetsboek zou kunnen zijn omdat ik ook veel werk met verf.
Daarbij kun je me altijd blij maken met een notitieboek en kan ik geen genoeg krijgen van washitape. Je kunt er gewoon zoveel mee!
Ik denk dat jullie aan de hand van mijn uitleg wel hebben kunnen afleiden dat ik een behoorlijke paperlover ben! Ik vind het gewoon super leuk en creatief!
Ben jij een paperlover?
X Aysa
Missy Blue Eyes 